Zespół dworsko-pałacowy Wołkowickich-Konopków w Strzyżowie

Zespół pałacowy Wołkowickich-Konopków znajduje się w Strzyżowie przy ul. Sobieskiego 7 przy drodze wyjazdowej ze Strzyżowa w kierunku Krosna. W skład zespołu wchodzi pałac z końca XIX w. wraz z parkiem krajobrazowym z 1 poł. XIX w. Obecnie siedziba Domu Dziecka im. Janusza Korczaka. 

Wybudowany przez ziemiańską rodzinę Wołkowickich pałac zastąpił wcześniejszy dwór z osiemnastego stulecia, który należał do Wincentego Skrzyńskiego (jego żoną była siostra Aleksandra Fredry, komediopisarza). Córka Skrzyńskiego - Konstancja, wyszła za mąż za Hipolita Wołkowickiego powstańca styczniowego z 1863 roku. On to wybudował na fundamentach starego dworu obecny pałacyk., z którego zachowały się jedynie piwnice. Zbudowany w stylu neogotyckim na rzucie prostokąta, piętrowy, z piętrem i poddaszem mieszkalnym, murowany i tynkowany. Układ wnętrza jest dwutraktowy, z dwiema klatkami schodowymi. W salach na piętrze zachowały się parkietowe posadzki układane w kwadraty, natomiast w części południowo-wschodniej parteru salon ze sztukateriami na suficie oraz murowany kominek z XIX wieku. Pałac stanowił kolejno własność Wołkowickich i Konopków do 1944 r. W 1944 Wołkowiccy wyjechali za granicę a w latach 1945-1951 umieszczono tu Liceum Rolnicze. W 1974 roku pałac przeszedł gruntowny remont, podczas którego przystosowano obiekt do pełnienia nowej funkcji – ulokowano w nim Dom Dziecka.

Pałac otacza park krajobrazowy, opadający tarasowo ku południu, z alejami, dwoma stawami i pięknymi starymi drzewami. Spora liczba drzew pochodzi jeszcze z końca XVIII w., natomiast późniejsze nasadzenia są z końca XIX w., czyli z okresu budowy pałacu.

W południowej części parku urządzony był akwedukt doprowadzający wodę do dwóch stawów przedzielonych groblą. Główna oś kompozycyjna parku biegła w kierunku zachodnim zgodnie z podłużną osią pałacu, poprzez centralną polanę. Przed zachodnią elewacją pałacu oś główna przecinała się z osią boczną skierowaną ku południowi, poprzez groblę, na otwartą panoramę zalesionych wzgórz. 

Obecnie układ kompozycyjny został zmieniony, część parku przyłączono do istniejącej wówczas Wytwórni Sprzętu Sportowego. Osie widokowe i układ ścieżek został zatarty wskutek niewłaściwych nasadzeń w okresie powojennym. Rozrośnięte drzewa zniekształciły małe wnętrza parkowe, które stały się mało czytelne a liczne samosiejki przy brzegach stawów zatarły przejrzystość panoramy widokowej. Obecnie park ogrodzony jest siatką. 

Elementy, które się zachowały to filary bramy przy wjeździe, aleja prowadząca do pałacu, kilka okazów starych dębów i lip, oraz dwa zarośnięte stawy. Na terenie parku, naprzeciw północnej elewacji pałacu znajduje się piwnica ceglana sklepiona kolebkowo, wykonana w nasypie z około połowy XIX wieku. 

Obok pałacu od strony wschodniej pozostały niektóre zabudowania gospodarcze przynależne do pałacu. Część z nich w okresie powojennym wykorzystywana była jako magazyny.
Na terenie klasycystycznej oranżerii dworskiej powstała Wytwórnia Sprzętu Sportowego „POLSPORT." Przejęła ona również część parku oraz teren z sadem drzew owocowych. Na tym terenie pobudowano parterowe zaplecze magazynowo-produkcyjne tego zakładu.
Pałac zaliczany jest do zabytków III klasy. W 1982 roku został wpisany do krajowego rejestru zabytków.