Dawna cerkiew greckokatolicka pw. św. Paraskewy, pełni dziś funkcję rzymskokatolickiego kościoła parafialnego. Obecna murowana cerkiew wzniesiona została w 1912 r. na miejscu starszej, drewnianej z roku 1701. Akt erekcyjny cerkwi datowany jest na 1581 rok.
Obiekt został założony na planie krzyża greckiego, orientowany, zwieńczony kopułą. Wokół kopuły umiejscowione są cztery małe wieżyczki z hełmami. Cerkiew kryta jest blachą. Okna ma półkoliste. Fasada o bogatej kompozycji architektonicznej i dekoracyjnej. Świątynia jest jednonawowa, dwukondygnacyjna, trójdzielna, bez filarów, z poprzecznymi nawami. Składa się z prezbiterium, w którym znajduje się ołtarz, prostokątnej nawy i przedsionka.
Prezbiterium od nawy odgradza ikonostas wykonany przez ruskich artystów zbiegłych z Rosji Sowieckiej po rewolucji bolszewickiej. Ikony ułożone zostały hierarchicznie w ściśle określonym porządku. W ikonostasie znajduje się troje drzwi: środkowe tzw. „carskie wrota” i mniejsze po bokach „wrota diakońskie”. Carskie wrota symbolizują tajemnicę wiary. Górną część nawy zamyka sklepienie w kształcie czaszy, gdzie można zobaczyć Mandylion. Kopułę zdobi dodatkowo tekst modlitwy „Ojcze Nasz...” w języku starocerkiewno-słowiańskim. Podziwiać można także m.in. podobizny ewangelistów: św. Jana, św. Mateusza, św. Łukasza oraz św. Marka.
Górne malowidła ścienne przedstawiają Ostatnią Wieczerzę oraz Pana Jezusa na modlitwie w Ogrojcu. Ściany i stropy cerkwi pokrywa wielobarwna figuralno-ornamentalna polichromia wzbogacona ornamentem roślinnym i napisami starocerkiewno-słowiańskimi.