Świątynia należy do najstarszych i najcenniejszych zabytków w regionie. Zbudowana prawdopodobnie w 1484 r. stanowi jedyny na terenie gminy zabytek późnogotyckiej architektury drewnianej. Pierwotnie składał się tylko z zamkniętego trójbocznie prezbiterium, któremu towarzyszyła mała zakrystia. W pierwszej połowie XVII wieku Katarzyna z Lubienieckich Łętowska ufundowała murowaną już zakrystię oraz znaczące elementy jego wyposażenia, a w wieku XVIII dobudowano doń istniejącą do dziś wieżę dzwonniczą. Wnętrze kościoła zdobi polichromia figuralna i ornamentalna z 1966 roku. Wyposażenie pochodzi z XVII i XVIII wieku, a jego centralną część stanowi późnobarokowy ołtarz główny z II połowy XVIII wieku, przedstawiający Matkę Bożą Bolesną i św. Jana Ewangelistę wchodzących w skład tzw. Grupy Ukrzyżowania i figurami świętych Wojciecha i Stanisława ustawionymi na wspornikach bramek. Ołtarze boczne wskazują na podobieństwo stylowe z ołtarzem głównym, ołtarz lewy poświęcony jest Matce Bożej Różańcowej, ołtarz prawy zaś poświęcony był pierwotnie Chrystusowi Boleściwemu. Cenne wyposażenie świątyni stanowi również późnorenesansowa chrzcielnica drewniana, barokowa ambona oraz rokokowe organy. Najcenniejszym zabytkiem dawnej sztuki jest malowany na desce późnogotycki obraz Zaśnięcia Matki Boskiej. Dzięki staraniom Parafii i Gminy Pilzno, a także pozyskaniu funduszy zewnętrznych w latach 2011 – 2012 wykonano kompleksowy remont zabytku, który objął m.in wzmocnienie fundamentów, remont zakrystii: osuszanie jej murów, wymianę tynków zewnętrznych i wewnętrznych, wykonanie izolacji pionowej całego kościoła, remont więźby dachowej i wymianę pokrycia dachowego.