Sanktuarium św. Bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Korczynie

Kościół w Korczynie powstał w latach 1910 – 1914 zaprojektowany przez przemyskiego inżyniera architekta Stanisława Majerskiego. Konsekracji świątyni dokonał 23 maja 1914 roku przemyski ordynariusz JE ks. Biskup Józef Sebastian Pelczar.

Kościół w Korczynie to monumentalna neogotycka świątynia trzynawowa. Całość ozdobiona wieloma elementami architektonicznymi i kamiennymi detalami. Wymiary kościoła: 50m – długości, 28 szerokości, 18 m wysokości. Bryła świątyni składa się
z korpusu, zawierającego nawy przecięte transeptem, do ramion którego dobudowane są pięciokątne kaplice. Po prawej i lewej stronie prezbiterium znajdują się dwa pomieszczenia (zakrystia i kaplica Matki Bożej Częstochowskiej – dawniej tzw. „stara zakrystia”), połączone ze sobą wąskim obejściem za prezbiterium. Nad nimi znajduje się balkon zwieńczony ceglaną balustradą z przepierzeniami na szkarpach. Główne wejście w fasadzie kościoła wieńczy ostrołukowy portal oparty na dwóch kolumnach; nad nim charakterystyczna rozeta
z wizerunkiem Jasnogórskiej Pani – Królowej Polski. U zwieńczenia fasady w niszach, na neogotyckich konsolach, umieszczono figury Najświętszej Maryi Panny w królewskiej koronie i Najświętszego Serca Pana Jezusa. Po obu stronach fasady znajdują się dwie strzeliste wieże. W wyższej z nich, liczącej 56 m wysokości i służącej jako dzwonnica wiszą trzy dzwony. Na elewacji kaplic posadowiono kolejno: od południa figurę św. Piotra, a od północy św. Józefa. Zewnętrzną ścianę prezbiterium zdobi duży, kamienny wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa z widokiem na Jerozolimę u jego stóp. Poniżej krzyża znajduje się kamienna płaskorzeźba, dłuta artysty Z. Rasińskiego przedstawiająca pietę. Wnętrze świątyni posiada trzy nawy i dwie kaplice. Nawę główną zdobią naturalnej wielkości figury Chrystusa i 12 Apostołów posadowione na drewnianych konsolach zwieńczonych również drewnianymi baldachimami, zaś nawy boczne - stylowe neogotyckie płaskorzeźby drewniane 14 stacji Drogi Krzyżowej. Nawa główna i prezbiterium zwieńczone są sklepieniami gwiaździstymi,
a nawy boczne sklepieniami krzyżowymi. Pięć znajdujących się w świątyni ołtarzy wykonano w drewnie koloru czarnego z bogatą złotą ornamentyką. Sygnowany nazwiskiem lwowskiego malarza Edwarda Lepszego obraz w głównym ołtarzu, przedstawia hołd wszystkich stanów Najświętszej Maryi Pannie – Królowej Korony Polskiej. W ołtarzach bocznych umieszczono obrazy patronów poprzednich świątyń korczyńskich oraz podmioty kultu fundatora świątyni oraz parafian tj.: Świętych Apostołów Piotra i Pawła i Najświętszego Serca Jezusowego (po stronie lewej) oraz Św. Michała Archanioła i Matki Bożej Różańcowej (po stronie prawej).
W pierwszą rocznicę beatyfikacji Biskupa Józefa Sebastiana Pelczara - za życia żarliwie rozwijającego i propagującego kult Bożego Serca, fundatora korczyńskiej świątyni - 2 czerwca 1992 - w ołtarzu Najświętszego Serca Jezusowego umieszczono okazały relikwiarz z jego relikwiami. Okazałe i unikalne witraże w swej bogatej secesyjnej ornamentyce przedstawiają sceny z życia Najświętszej Maryi Panny oraz polskich świętych i błogosławionych. Neogotycki wystrój świątyni uzupełniają: drewniana ambona koloru czarnego ozdobiona płaskorzeźbami czterech ewangelistów, cztery stylowe konfesjonały oraz okazałe dębowe stalle w prezbiterium z herbami Biskupa Józefa Sebastiana Pelczara i rodziny Szeptyckich. Ozdobą wnętrza korczyńskiej świątyni są także monumentalne organy , które zastąpiły stary, ręcznym miechem napędzany instrument. Naturalnej wielkości olejny portret biskupa Józefa Sebastiana Pelczara - umieszczono na tzw. „chórku” nad prawym bocznym wejściem. Dominująca nad okolicą okazała korczyńska świątynia - trwała materialna pamiątka po św. Józefie Sebastianie Pelczarze w jego „małej ojczyźnie” – podniesiona została w roku 2004 dekretem JE Metropolity Przemyskiego Ks. Arcybiskupa Józefa Michalika do rangi Sanktuarium.

Z. S. Romanowie