Góra Liwocz z platformą widokową

Najcenniejszym walorem przyrodniczym pod względem turystycznym jest Liwocz najwyższe wzniesienie na Pogórzu Ciężkowickim w paśmie Liwocza i Brzanki wznoszące się na 562 m n.p.m. Liwocz od najdawniejszych czasów był dla okolicznych mieszkańców oraz przygodnych turystów obiektem zainteresowań, zapewne przyciągała ich magiczność tej góry, jak żadnej innej w regionie, owianej licznymi legendami i podaniami ludowymi. Te ostatnie oparte na przekazywaniu z pokolenia na pokolenie, odzwierciedlone są także w nazwach, które posiadają niektóre miejsca w masywie Liwocza, np. Gródek, Rynek Wielki, Rynek Mały, Piekło, czy też ciekawe nazwy jarów, w których płyną potoki: Parów Złamane Mosty, Parów Czarna Woda, czy Parów Słona Woda.

Jedna z legend głosi, że na Liwoczu miało być miasto, które to powstało wokół istniejącego tam wcześniej zamku. Miasto to miało dwa rynki, podgrodzie, a w ratuszowych drzwiach coraz bogatsi mieszczanie wstawili nawet złotą bramę, skąpiąc jednak pieniędzy na kościół. Z tego też powodu ksiądz nawołujący do opamiętania się, został wygnany z grodu przez mieszkańców za co ich przeklął, co w konsekwencji zaowocowało zapadnięciem się pod ziemię całego miasta. Inna legenda głosi, że zanim wybudowano Biecz, na szczycie tej góry istniało już znacznie wcześniej nie mniejsze miasto. Połączono je ze sobą podziemnym tunelem, którym Królowa Jadwiga uciekała z grodu Bieckiego przed Tatarami. Gdy dotarli w pośpiechu do Liwocza, tak znajdujące się miasteczko, jak i sam tunel zawaliły się na głowy tatarskich oddziałów, zapadając się pod ziemie.

Najcenniejszym terenem pod względem przyrodniczym w granicach gminy jest obszar Rezerwatu leśnego „Liwocz” leżący w otulinie Parku Krajobrazowego Pasma Brzanki. Położony jest na terenie dwóch gmin wiejskich: Brzyska i Skołyszyn powołany został Rozporządzeniem Wojewody Podkarpackiego z dnia 19 kwietnia 2004 r.

Bezwątpienia największą atrakcją turystyczną regionu jest zlokalizowana na szczycie góry Liwocz platforma widokowa (24m) zwieńczona metalowym krzyżem (18m), z której podziwiać można piękne panoramy okolicznych wsi i miasteczek, a w pogodne dni nawet szczyty Tatr.

U podnóża platformy widokowej wybudowane zostało Sanktuarium Chrystusowego Krzyża. Od 2003 roku do platformy widokowej prowadzi droga krzyżowa z pięknymi i oryginalnymi stacjami, których autorem jest Ormianin, artysta metaloplastyk Aram Chakhbazian. Krzyż oraz sanktuarium zostało wybudowane dla „upamiętnienia wejścia Rodziny Ludzkiej w Trzecie Tysiąclecie Chrześcijaństwa oraz jako wotum wdzięczności Bogu i Matce Najświętszej za Umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II w 25-lecie Jego pontyfikatu”